Με τη συνεχή ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας, η ανάπτυξη στοχοθετημένων αντικαρκινικών φαρμάκων, όπως οι ενώσεις μικρού μορίου, τα ολιγονουκλεοτίδια και οι βιολόγοι, έχουν σημειώσει ταχεία πρόοδο, μεταξύ των οποίων τα φάρμακα siRNA/RNAi και ADC είναι οι πιο δημοφιλείς και προτιμώμενες επιλογές για την ανάπτυξη αντικαρκινικών φαρμάκων από πολλές φαρμακευτικές εταιρείες. Οι in vitro δοκιμές είναι απαραίτητες για την εξέταση της σταθερότητας και της ασφάλειας των ναρκωτικών καιλυσοσώματαείναι απαραίτητα in vitro ερευνητικά προϊόντα μεταβολισμού in vitro στην ανάπτυξη siRNA/RNAI και ADC φάρμακα.
Προϊόντα iPhase
|
Αρ. Αρ. |
Όνομα προϊόντος |
Προσδιορισμός |
|
250 μΐ, 2 mg/mL |
||
|
250 μΐ, 2 mg/mL |
||
|
250 μΐ, 2 mg/mL |
||
|
250 μΐ, 2 mg/mL |
||
|
250 μΐ, 2 mg/mL |
||
|
A - 1 ml, b - 10 μΐ |
Εισαγωγή στα λυσοσώματα
Λυσοσώματαείναι ενιαία - οργανίδια μεμβράνης σε ευκαρυωτικά κύτταρα που διασπούν βιομόρια όπως πρωτεΐνες, νουκλεϊνικά οξέα και πολυσακχαρίτες και αρχικά ανακαλύφθηκαν σε ηπατοκύτταρα αρουραίου το 1955 από τον Βέλγο Scholar Cristian deve (1917 - 2013) και άλλα. Τα λυσοσώματα έχουν διάφορα σχήματα, συνήθως φυσαλιδώδη δομές 0,025 - 0,8 μΜ και περιέχουν περισσότερα από 60 υδρολυτικά ένζυμα όπως η φωσφατάση οξέος, η ριβονουκλεάση, η δεοξυριβονουκλεάση, η πρωτεάση ιστόνης και η ακετυλοτρανσφεράση, η οποία είναι μια ομάδα υδρολυτικών ενζύμων με ένα βέλτιστο φάκελο στην οξεία περιοχή και η βέλτιστη φάση των υδρολυτικών ουσιών και της ακετυλοτρανσφεράσης. IS 3,5 - 5.5. Σε σχέση με τη δομική εξειδίκευση των λυσοσωμάτων και του όξινου εργασιακού περιβάλλοντος, οι ουσίες που είναι θετικές για τη δραστικότητα της όξινης φωσφατάσης αναγνωρίζονται συνήθως ως λυσοσώματα.
Διάγραμμα των λυσοσωμάτων. Εικόνα που δημιουργήθηκε από το FigDraw.
Χαρακτηριστικά λυσοσωμάτων
Ως λυσοσώματα που λειτουργούν σε όξινες περιοχές, τα ένζυμα τους περιέχουν τρία χαρακτηριστικά:
1) Η λυσοσωμική επιφάνεια είναι εξαιρετικά γλυκοζυλιωμένη, η οποία βοηθά στην προστασία από την ενζυματική υδρόλυση. Οι πρωτεΐνες μεμβράνης είναι κυρίως γλυκοπρωτεΐνες και η εσωτερική επιφάνεια της λυσοσωμικής μεμβράνης είναι αρνητικά φορτισμένη, γεγονός που βοηθά τα ένζυμα στα λυσοσώματα να παραμείνουν ελεύθερα. Αυτό είναι σημαντικό για την άσκηση της φυσιολογικής λειτουργίας και την πρόληψη του ίδιου του κυττάρου να αφομοιωθεί.
2) Όλα τα υδρολυτικά ένζυμα είναι βέλτιστα ενεργά σε περίπου ρΗ = 5, αλλά το περιβάλλον κυτταρόπλασμα έχει ρΗ = 7,2. Η λυσοσωμική μεμβράνη περιέχει μια ειδική πρωτεΐνη μεταφορέα που μπορεί να χρησιμοποιήσει την ενέργεια της υδρόλυσης ΑΤΡ για να αντλήσει Η+ (ιόντα υδρογόνου) από το κυτταρόπλασμα στα λυσοσώματα προκειμένου να διατηρηθεί το ρΗ = 5.
3) Τα ένζυμα στα λυσοσώματα ασκούν τον καταβολικό τους ρόλο μόνο όταν η υδρολυμένη ουσία εισέρχεται στα λυσοσώματα. Μόλις η λυσοσωμική μεμβράνη διαρρήξει και τα ένζυμα υδρολύματος διαφεύγουν, θα προκύψει κυτταρική αυτοόλυση.
Λειτουργία και ταξινόμηση τουλυσοσώματα
Ο κύριος ρόλος των λυσοσωμάτων είναι η πέψη, το ενδοκυτταρικό πεπτικό όργανο και η κυτταρική αυτοόλυση, η άμυνα και η αξιοποίηση ορισμένων ουσιών σχετίζονται με την λυσοσωμική πέψη. Η εκτελεστική του λειτουργία είναι διττή, δηλαδή η σύντηξη με κυστίδια τροφίμων για να αφομοιώσει τα τρόφιμα σε βιομόρια και την πέψη των γενετικών οργανισμών ή των βιομορίων που σχηματίζονται στη διαδικασία της ανανέωσης του οργανισμού.
Τα λυσοσώματα μπορούν να χωριστούν σε πρωτογενή λυσοσώματα, δευτερογενή λυσοσώματα και υπολειμματικό σώμα σύμφωνα με τα διάφορα στάδια της επίτευξης των φυσιολογικών τους λειτουργιών.
Χρόνος δημοσίευσης: 2024 - 11 - 05 14:19:09